- klepać
- klepać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, klepaćpię, klepaćpie, klepaćany {{/stl_8}}– klepnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, klepaćnę, klepaćnie, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęli {{/stl_8}}{{stl_7}}'uderzać lekko dłonią': {{/stl_7}}{{stl_10}}Lubił lekko klepać nas po ramieniu. Klepnął dłonią konia. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}klepać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'bijąc młotem, rozpłaszczać (zwykle metal); kuć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kowal klepał rozżarzoną podkowę. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ostrzyć kosę, uderzając młotkiem w jej ostrze oparte na małym kowadełku': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gospodarz klepie kosę. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'mówić coś bezmyślnie, bez zastanowienia się; paplać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Klepać wiersz. Klepać pacierz. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.